De 5 beste post-apocalyptische films die u moet bekijken vóór de daadwerkelijke apocalyps

Zit je wel eens af te vragen hoe de wereld zal vergaan? Geloof je zelfs in de Apocalyps? Omdat ik het doe. Grappig genoeg heeft het niets met religie te maken. Mijn geloof in de apocalyps komt grotendeels voort uit de films die ik heb gezien. En dat zijn er veel. Maar afgezien van het vullen van mijn hoofd met talloze complottheorieën, hou ik van deze films vanwege hun entertainmentaspect. Ik bedoel, ze kunnen het einde van de wereld soms zo cool laten lijken. Nou, dat is wanneer de personages niet bezig zijn met het eten van andere mensen.

Soms stel ik me voor dat ik deel uitmaak van de film en denk na over wat voor soort persoon ik zou zijn. Zou ik de slechterik zijn die gedijt in de chaos of de held die probeert de orde te herstellen? Of misschien de fanaticus die elk woord volgt dat de maniakale leider zegt. Dat laatste is waardeloos. Dus wat zijn de beste post-apocalyptische films aller tijden? Dit wordt een gemakkelijke taak, maar ik zal proberen de 5 films te noemen die voor mij opvielen.

Deze film is een remake van de originele Mad Max-franchise met Mel Gibson in de hoofdrol, die in de jaren 80 een enorme hit was. Het had daarom veel te leven, maar wat denk je? Het is opgevoerd en zal je sokken er meteen uit slaan. Wat eigenlijk niet verwonderlijk is, gezien het feit dat ze allemaal werden geregisseerd door George Miller en de vooruitgang in technologie betekent dat hij betere apparatuur had om mee te werken.

Fury Road speelt zich af in een woestenij in de woestijn die wordt bestuurd door Immortan Joe, een maniakale tiran die stopt, wacht erop, menselijke moedermelk. Hier maken we kennis met Max, een gekke man die zelf vecht tegen zijn eigen demonen na de dood van zijn familie in de gebeurtenissen voorafgaand aan de apocalyps. Hij wordt gevangengenomen door de fanatici van Immortan en teruggebracht naar de basis waar hij verondersteld wordt zijn bloed te laten verzamelen. Max weet echter te ontsnappen en zo begint de film.

Temidden van alle chaos is er hoop en haar naam is Furiosa. Een vrouwelijke krijger die haar naam in de film inderdaad eer aan doet. Furiosa gelooft dat ze de beschaving kan vinden in haar oorspronkelijke thuisland en besluit ook een groep vrouwen te helpen die worden gebruikt om toekomstige soldaten te fokken. Slecht idee.

Wat volgt is meer dan een uur van de meest opwindende achtervolging die je zult zien. De adembenemende cinematografie onderbroken door de Metal-soundtrack zorgt ervoor dat je de hele film op je stoel blijft zitten. Er zijn momenten waarop je enige logica in de film in twijfel trekt, zoals hoe de bruiden er zo goed uitzien in een woestenij, maar wie heeft tijd om logica in twijfel te trekken als je de waanzin nauwelijks kunt bijhouden.

Het is geen verrassing dat deze film talloze prijzen in de wacht sleepte tijdens de Oscar-awards van 2016, met als meest opmerkelijke en welverdiende Best Costume Design, Makeup and Hairstyling, Sound Mixing en Sound Editing.

Deze film speelt zich af in het post-apocalyptische Amerika en bevat een blinde Denzel Washington die de rol van Eli speelt. Eli heeft een boek bij zich dat volgens hem de sleutel is om de beschaving te herstellen en is daarom op zoek om het naar het Westen te brengen, waar ze weten wat ze ermee moeten doen.

Het wordt niet categorisch vermeld, maar ik heb een theorie dat het boek een bijbel is. Een theorie die verder wordt aangewakkerd door het feit dat Eli lijkt te worden beschermd door een mysterieuze kracht. Ik bedoel, hoe zou een blinde man anders door alle chaos na de apocalyps gaan? Hoewel hij er niet ongedeerd uitkomt. Het einde is emotioneel.

De cinematografie is niet wat je van de wereld zou noemen, maar het toont duidelijk een door as geteisterde aarde die stervende is van wanhoop. De echte kracht van de film zit in de verhaallijn. Het is een film van hoop voor de gelovigen. Dat er zelfs in alle chaos hoop is voor degenen die geloof hebben. En geloof me, je zult echte wanhoop in deze film zien. Fietsende gekken die voorbijgangers vermoorden en verkrachten. Mensen die in het daglicht worden mishandeld en de toeschouwers die niets doen omdat het niets ongewoons is. Er is ook gezinspeeld op kannibalisme.

Eli zal een ontmoeting hebben met een plaatselijke krijgsheer die het boek wil, zodat hij het kan gebruiken om de stadsmensen te controleren. Toch blijft Eli door dit alles heen zijn geloof vasthouden en reizen naar het Westen, waar hij zegt dat hij geleid wordt om het boek te bezorgen.

Post-apocalyptische films wekken vooral ontzag bij ons op als we proberen te begrijpen wat mensen kunnen doen om te overleven, maar af en toe kunnen ze ook emotioneel zijn. Iets wat je zult ervaren in The Road. Dit boek is gebaseerd op een boek en bevat Viggo Mortensen en Kodi Smit als respectievelijk vader en zoon terwijl ze naar de kust reizen in de hoop warmer weer te vinden.

Het is niet duidelijk wat de oorzaak is van de rampzalige gebeurtenis, maar op een ochtend was er een heldere gloed van buitenaf en was de zon verdwenen. Op weg naar de kust is het grootste probleem voor het duo het vinden van voorraden en het afweren van andere aaseters die hun buit proberen te pakken. Wat niet wordt geholpen door het feit dat de man maar één pistool met twee kogels heeft die hij van plan is om zichzelf en de jongen te gebruiken als het erger wordt. Dit is natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan en deze resolutie zal in de film afzonderlijk worden getest.

Incidentele flashbacks door de man van de tijd vóór de apocalyps geven je een perspectief van hoe het leven was vóór de rampzalige gebeurtenis en je kunt niet anders dan medelijden hebben met de man die zijn vrouw verloor en nu op het punt staat zijn zoon te verliezen. De passie van de vader en zoon is volledig voelbaar in de film en het is wat je tot het einde vasthoudt.

Kan een filmlijst echt compleet zijn zonder een klassieke film op te nemen? Ik denk het niet. En een film die ik bijzonder interessant vond, is 12 apen. We schrijven het jaar 2035 en er is nog maar 1% van de bevolking over. De rest is weggevaagd door een dodelijk virus dat nog steeds de lucht vergiftigt, zodat mensen alleen onder de grond leven.

Deze film is echter niet jouw typische post-apocalypsfilm. Verwacht niet getuige te zijn van mensen die elkaar vermoorden of een maaltijd van elkaar maken om te overleven. Er zullen echter nog steeds gekken zijn. In plaats daarvan introduceert de film het concept van tijdreizen waarbij Cole, een gevangene van de staat, wordt teruggestuurd naar het verleden naar een tijd voordat het virus muteerde, zodat hij het terug kon brengen voor verder onderzoek.

Helaas verloopt niet alles zoals gepland en bevindt hij zich in 1990, zes jaar voordat het virus begon. Een reeks gebeurtenissen zal ervoor zorgen dat hij wordt opgesloten in een psychiatrisch ziekenhuis waar we kennis maken met de rest van de cast. Brad Pitt die de zoon speelt van een beroemde virusexpert en dr. Kathryn die cruciaal zal zijn in zijn zoektocht.

Het wordt ook ingewikkeld als Cole verliefd wordt op de dokter en terughoudend wordt om terug te gaan naar de toekomst. Sci-Fi, romantiek en post-apocalyptische rauwheid. Wat heb je nog meer nodig in een film? Oh, had ik al gezegd dat Bruce Willis Cole is? En wat krijg je als je Bruce en Pitt combineert? Vuurwerk.

Dit is weer een film die afwijkt van de gebruikelijke waanzin die gepaard gaat met post-apocalyptische films, maar het heeft zijn eigen soort hitte. Het is het tweede deel van de Planet of Apes-franchise en de reden dat ik het specifiek heb gekozen, is omdat het overgaat in het eerste deel, Rise of the Planet of Apes, dat eindigde met de release van de Simian Flu.

Dat is nog een film om naar te kijken, hoewel je The Rise niet hoeft te hebben gezien om van The Dawn te genieten. De griep heeft bijna de hele bevolking weggevaagd en de weinige die er nog zijn, hebben nederzettingen in San Francisco gevonden waar ze worstelen om te overleven. Hun enige hoop om te overleven is een waterkrachtcentrale in de bossen waar Ceaser een kolonie apen heeft gebouwd. Dit is het punt waarop ik je vertel dat Ceaser ook een aap is en dat hij kan praten. Niet op een spraakzame manier zoals de mensen, maar genoeg om hem verstaanbaar te maken.

Alles zou goed zijn gegaan zonder Caesars 'tweede bevelhebber, Kobi. Hij heeft geen vertrouwen voor de mensen, waarschijnlijk omdat ze hem als laboratoriumrat gebruikten en dus gaat hij achter Caesars rug aan en lanceert een grootschalige aanval op de mensen. Het vertrouwen tussen de apen en de mens is al kwetsbaar en daarom roept dit vergelding op van de mensen die maar een klein beetje provocatie nodig hadden. Wat volgt is de grootste strijd tussen mens en aap. Verrassend genoeg merkte ik dat ik gedurende de hele periode van de film naar de apen wroette en waarschijnlijk zul jij dat ook doen.

Conclusie

Normaal gesproken zou ik hier mijn lijst eindigen. Ik kan echter al de teleurstelling voelen bij sommigen van jullie die vinden dat ik een film heb weggelaten die zij als de beste beschouwden. Maar ik zei al dat het niet gemakkelijk zal zijn om met deze lijst te komen, dus je zult het me moeten vergeven. Desalniettemin zijn er drie titels die volgens mij eervolle vermeldingen moeten krijgen. Ik ben een Legend, Water World en een meest recente Bird Box.

• Ik ben een legende
• Water wereld
• Kinderen van mannen

Niet genoeg om vrede te sluiten, maar ik heb het tenminste geprobeerd.