Oplossing: een harde schijf kan slechts één hoofdmap hebben

Een harde schijf kan slechts één hoofdmap hebben, maar Linux behandelt deze hoofdmap niet op dezelfde manier als Windows zou kunnen hebben. Nieuwe gebruikers die van andere besturingssystemen komen, kunnen hierdoor verward raken. Beschouw de volledige bestandsstructuur als een grote boom die op zijn kop is geraakt.

De hoofdmap van de hele boom, ongeacht een van de volumes, is helemaal bovenaan. U kunt een enkele harde schijf op een computer hebben of honderden schijven aangesloten op een hele reeks RAID-sets. Het maakt niet uit voor Linux, omdat je altijd een enkele root hebt waar alle anderen uit groeien. Het kan zijn dat u een aantal voordelen van deze methode opmerkt als u het eens probeert.

Harde schijven hebben sowieso maar één hoofdmap

De manier waarop Linux, en functioneel de meeste op Unix gebaseerde besturingssystemen, de bestandsstructuur organiseert, is door materiaal aan deze boom te koppelen. Probeer ls -R / van een terminal te typen en bekijk de ongelooflijke hoeveelheid informatie die op het scherm wordt opgerold.

In de meeste gevallen is het gebied / root het rootgedeelte van een partitie op uw hoofdschijf. Nu is uw harde schijf misschien iets anders dan een harde schijf. Mobiele telefoons met Android, die op Linux is gebaseerd, hebben vaak een kleine eMMC-microchip die de Linux-kernel behandelt als een harde schijf. Het maakt niet uit wat het is, maar het meeste van het / gebied is hetzelfde als de hoofdmap op de harde schijf.

Na verloop van tijd worden andere partities en volumes elders in directory's gemount. Als je de opdracht sudo zou gebruiken om een ​​aantal bestanden in / mnt / of / media op te bergen en later een microSDXC-kaartlezer in te pluggen die daar iets had gemonteerd, dan zou je niet kunnen zien welke dingen je had geplaatst / media maar ze zouden er nog steeds zijn. Nadat u het apparaat hebt ontkoppeld, verschijnen ze opnieuw. Gelukkig zijn moderne Linux-distributies ontworpen om dit soort dingen te voorkomen, maar je kunt het nog steeds handmatig doen.

Houd er echter rekening mee dat harde schijven sowieso maar één hoofdmap hebben. In Linux heeft de volledige bestandsstructuur zelf deze root, maar dat verandert het niet. U bent misschien wel gewend aan het DOS- en Windows-paradigma dat is overgenomen van het oude CP / M-besturingssysteem waarin deze hoofdmap is toegewezen aan een stationsletter, maar de gegevensstructuren op de schijf veranderen niet. Je hoeft niet elke keer met C: \ vs D: \ en E: \ te werken als je aan een rit wilt denken.

Windows doet dit niet eens echt

Hoewel Microsoft Windows in de 95 en 98 dagen echt naar deze letters heeft gemapt, gebruiken alle versies van Windows NT intern eigenlijk iets dat lijkt op de Unix-methode en maken ze vervolgens deze gebruikersinterface-fictie om mensen te helpen die stationsaanduiding al lang gebruiken .

Als u Windows-onderdelen zou gaan onderzoeken, zou u merken dat de schijfletters in werkelijkheid worden weergegeven als \ ?? \ c: \ Program Files \ met het \ ?? \ c: gebied als een symbolische koppeling naar apparaat- en partitiebestanden zoals Unix gebruikt maar anders vertegenwoordigd. Microsoft noemt dit als de NT Object Manager. Deze koppelpunten zijn nog steeds afzonderlijke rootmappen die aan werkelijke volumes zijn gekoppeld. In zekere zin doen Linux en andere Unix-gebaseerde besturingssystemen dit zonder verdere abstracties. Deze structuur wordt gebruikt door de overweldigende meerderheid van andere Unix-achtige besturingssystemen, waaronder de antieke Xenix-distributie die Microsoft ooit heeft gepubliceerd.

Het voordeel van het niet gebruiken van stationsletters is dat je meer dan 24 volumes of partities kunt aankoppelen, wat helpt om een ​​van de grootste problemen met betrekking tot de klassieke CP / M-manier van doen te verlichten. CP / M had geen mappen, dus de lettertoewijzingen waren soms logisch.

Een ding dat hetzelfde is in beide methoden om dingen te doen, heeft betrekking op de. en .. speciale mappen in elke subdirectory. De . directory-item vertegenwoordigt de werkdirectory waarin u zich al bevindt, terwijl de ingang .. de directory erboven weergeeft. Hiermee kunt u verwijzen naar objecten ten opzichte van waar u bent.

Merk op dat als u cd / gevolgd door cd .. in een terminal typt, er in de meeste gevallen niets gebeurt. Je kunt proberen cd's telkens opnieuw te typen, maar je komt niet verder.

Dit is omdat, terwijl een harde schijf en dus de Linux- en Unix-bestandsstructuur slechts één hoofdmap kan hebben, er geen reden is dat een gebruiker zou moeten lijden aan fouten in een script of iets door te proberen naar boven te gaan. Interessant is dat op sommige versies van DOS en Windows je geen ruimte nodig hebt tussen cd .. terwijl je dat bijna altijd doet op Unix-systemen.

PRO TIP: Als het probleem zich voordoet met uw computer of een laptop / notebook, kunt u proberen de Reimage Plus-software te gebruiken die de opslagplaatsen kan scannen en corrupte en ontbrekende bestanden kan vervangen. Dit werkt in de meeste gevallen, waar het probleem is ontstaan ​​door een systeembeschadiging. U kunt Reimage Plus downloaden door hier te klikken